De rotsen van Sy (originele wandelingen)

Met de herfst en winter ben ik voorzichtig in het kiezen van mijn wandelingen aangezien ik niet tuk ben op veel modder en glibberige paden. Deze keer had ik echter zin in wat uitdaging en daarom viel mijn oog op de wandeling van de rotsen van Sy. Eéntje afkomstig van de website Originele wandelingen en wordt daar ingeschat op vier blokjes, dus een pittig exemplaar.

Wakkere geesten zullen zien dat mijn wandeling bijna zeventien kilometer lang is, terwijl de op Originele wandelingen deze wandeling negentien kilometer telt. Daar is een goede reden voor. Vlak voor het gehucht Ozo ben ik door een weide gestapt waardoor ik één kilometer afsnijd. Na Ferme de Palogne ben ik verkeerd gestapt en heb ik de heuvelflank opgezocht in plaats van een lager gelegen beekvallei. Misschien iets minder pittoresk, maar mijn variant vergt wel een grotere inspanning. Ook deze omleiding kortte de wandeling een beetje in. Daarnaast sloeg ik - ongewild - ook een ommetje naar de Rocher des Vignobles over.

Ik parkeer mijn wagen deze keer bij de sporthal (in de Rue du Sassin- in Bomal-sur-Ourthe dat vlakbij de kerk is gelegen waar deze wandeling start. Het meest lastige stuk van deze wandeling qua oriëntatie is het eerste uur waar er een wirwar van verscheidene paden zijn. Naar aloude traditie ben ik een stukje verkeerd gelopen waardoor ik door het bos een kleine afdaling moet maken. Na zo'n 1,3 kilometer gaat het met behulp van enkele trappen stevig naar omhoog. Wanneer ik deze wandeling deed, waren er werken aan de trap en het betreden was dus op eigen risico. Gelukkig is deze trap nog in deftige staat en ik moest dus enkel oppassen voor een een paar plankjes.

Ondertussen werd ik getrakteerd op enkele grotten die in dit massief frequent aanwezig zijn. Het loont altijd de moeite om eens een kijkje te nemen in zo'n grot. De daaropvolgende afdaling vond ik de lastigste van de dag. De ondergrond is hier namelijk rotsachtig en in combinatie met de regenval van de dag ervoor kan dit glibberige condities veroorzaken. Uit empirisch onderzoek kan ik dat bevestigen wanneer ik een kleine uitschuiver maak op een rots waar ik net iets te enthousiast mijn linkervoet op plant. Daarna gaat het over goed begaanbare wegen verder door het bos.

Na bijna vier kilometer snijd ik dus een stuk af door over een poortje met prikkeldraad te stappen en het landschap wijzigt gestaag naar weides en landbouwwegen. De gehuchten in de buurt staan in teken van twee dingen: vakantiehuisjes en boerderijen. De landbouwwegen zijn soms vertekend door de moddersporen van een tractor, maar het geeft deze route wel een zekere charme. Een gezondere buitenlucht kan je in ieder geval moeilijk wensen. Ik stap richting de burcht van Logne en daar zitten soms verharde wegen bij. Op deze wegen zijn er zelfs tamelijk veel verharde wegen, maar het stoort zelden omdat deze passages nooit erg lang duren.

Net voor kilometer zeven is er de burcht van Logne en daarna gaat het opnieuw naar beneden. De daarop volgende afdaling gaat soms bruusk naar beneden en dus let ik goed op waar ik mijn voeten zet. Op weg naar Ferme de Palogne passeer ik alweer een indrukwekkende rots, deze keer de Rocher de Palogne. Bij Ferme de Palogne steek ik de Lembrée over en gaat het weer ferm naar omhoog in het bos. Het is hier waar ik verkeerd ben gelopen en in plaats van de Ourthe te blijven volgen, neem ik een pad dat stijgt naar de top van de heuvel.

De oorspronkelijke route gaat via een ongetwijfeld mooie uitgedroogde beek, maar in mijn variant gaat het behoorlijk stijl naar omhoog via kleine paadjes. Soms is daar het betere handen en voetenwerk voor nodig, maar het geeft wel een voldaan gevoel om deze toch wel steile helling te bedwingen. Dit klauterwerk heeft toch ook wel zijn charme en is misschien wel de grootste uitdaging op dit traject. Hoewel ik van de oorspronkelijke route ben afgeweken, blijkt achteraf dat ik hier toch wat afstand mee bespaar. Ik volg de rotskam verder en gauw genoeg knoop ik terug aan met het juiste pad.

Na 9,4 kilometer volgt het mooiste stukje van deze wandeling. Ik stap namelijk ongeveer één kilometer door het ravijn van Sy. Dit ravijn is bezaaid met stenen en rotsen, maar is eigenlijk nog relatief vlot te nemen. Later versperren omvergevallen bomen en andere hindernissen de kloof, maar wanneer dit het geval is, stap ik naar links waar er een pad parallel loopt met de kloof. Hier kom ik uit bij de Ourthe die ik verder volg. In de oorspronkelijke routebeschrijving wordt er hier nog een ommetje gemaakt naar de Rocher des Vignobles, maar die was niet opgenomen in de route die ik volgde en sloeg ik dus helaas over.

De passage van ongeveer één kilometer door Sy spreekt wat minder tot de verbeelding, maar wordt wel opgefleurd met een leuke spoorwegbrug. Het bos is echter nooit veraf en na twaalf kilometer gaat het terug stevig naar omhoog. De wandeling krijgt hier de allures van een zondagswandeling want het gaat nu over brede wegen, zowel verhard als onverhard. Bij de doorgang van het gehucht Herbet wordt het opnieuw duidelijk dat deze regio wordt gedomineerd door vakantiehuisjes en boerderijen. De landbouwwegen worden verruild voor brede grindwegen en vice versa. Af en toe is er grasland om dit landschap te doorbreken.

De laatste uitdaging van de dag wacht bij de Calvaire de Bomal. Het gaat hier plots wel heel erg hard naar beneden en de weg die ik heb gevolgd verloopt via de rand van deze rots. Misschien niet het beste en meest veilige idee, want er zijn ook paden rechts van deze rand die een stuk veiliger zijn. De afdaling gaat hier soms wel erg fel naar beneden en op sommige momenten gebruik ik mijn achterwerk als vervoermiddel om me beneden te krijgen. Zeventig meter naar beneden op goed tweehonderd meter lengte: het is niet min. De rest van de wandeling is een formaliteit en loopt via het centrum van Bomal terug naar de kerk.

Ik had wel zin in een pittige wandeling, maar dat is dit exemplaar niet geworden. De passage naar de Rocher des Vignobles heb ik ongewild overgeslagen, maar dat neemt niet weg dat er toch wel venijnige stukken in deze wandeling zitten. Met name de afdalingen zijn van de iets stevigere variant met op het einde het koninginnenstuk. Het rotsachtige landschap in een bosrijke omgeving weet soms te imponeren met het ravijn van Sy als hoofdattractie. Voor de meest complete ervaring raad ik aan om de GPX-route van Originele wandelingen te gebruiken aangezien die het ommetje naar Rocher des Vignobles erbij doet.